Klein beetje off-piste, maar vér buiten mijn comfortzone

Iemand zei me ooit “Aan de rand van de afgrond groeien de mooiste bloemen.” En tijdens de Business Bootcamp werd mij duidelijk gemaakt dat groeikansen per definitie buiten je comfortzone liggen. Met andere woorden, als je iets nieuws en anders wilt, moet je risico’s nemen. Ik ben van nature risicomijdend en word juist sterker door begane paden vaker te bewandelen. Maar is dat erg?

De veiligheid van bekend terrein

Een skivakantie met gezin en een groep vrienden is voor mij altijd leerzaam. Goede gesprekken, lekker eten, kijken hoe anderen dingen aanpakken. En steeds beslissen; past dat ook bij mij of doe ik iets anders. De gewone pistes zijn voor mij uitdagend genoeg, ik voel me beter als ik controle heb over waar ik heen wil. Binnen de duidelijke grenzen van de piste. Rechts palen met lange stroken, links palen met korte stroken fluorescerende stickers. In de mist bleek maar weer hoe handig die zekerheid is. Ik voelde mij verrassend veilig en bleef onverstoorbaar en ontspannen mijn bochten draaien.

Voor de meeste anderen uit de groep was de piste al niet meer genoeg. Steeds van de piste af, waar mogelijk hun eigen spoor trekken en de uitdaging opzoeken. Ik zag het aan, ging één keer voor de vorm letterlijk één meter buiten de piste. Box! Voor de rest deed ik tevreden mijn ding op de piste. Tot de laatste dag de lunchkeuze van de groep viel op de leukste baita van het gebied met het lekkerste eten. Maar wel ‘iets’ buiten de piste. De oude nonna had naar best gedaan en dat was te proeven. Deliciosa! Toen kwam het onvermijdelijke.

“Het lijkt altijd onmogelijk tot HET IS GEDAAN” (Nelson Mandela)

Om terug te komen op de piste moesten we een stuk off-piste. De ‘reisleider’ uit de groep wist precies waar we heen moesten en ging voor. Maar ik zag en voelde alleen maar de mist, de diepe sneeuw en de steile helling. Aaaaahhhh. Ik heb me in tijden niet zo bang gevoeld, was in blinde paniek en kon dat niet meer verbergen. Dikke tranen en geblokkeerde spieren. HELP!

De eerste bocht inzetten ging na lang aarzelen en veel coaching goed. Vervolgens kon ik ook kiezen om een paar stappen te zetten naar beneden in plaats van de ski’s maar te laten gaan. Beter… Weer een metertje… Toen de voorste groep kon melden dat ze de piste al konden zien, werd ik rustiger. Ik zag alles weer in proportie en zag wat er werkelijk was. Nog maar één bocht en het pad van mijn coach volgen. Pistepaal in zicht en eindelijk weer normaal ademhalen.

Waar ik trots op ben is dat ik mijn emoties heb laten zien en laten gaan. Ze zaten niet vast. Dus geen hoofdpijngebeuren achteraf, zoals anders, en geen extreme opluchting. Het was zoals het was en klaar. “En je bent niet eens gevallen.” Buiten de comfortzone was eng maar inderdaad leerzaam. De piste was daarna comfortabeler dan voorheen.

In mijn vak probeer ik met ondernemers die SEO eng vinden figuurlijk buiten de piste te gaan. Ik snap hoe eng het kan voelen. Ik laat zien waar de diepte zit, vertel over de techniek om de juiste stappen te zetten en laat de mist optrekken. Op die momenten ben ik zelf de reisleider.

Monique van Dam

Bron: http://test.marketingenergy.nl/klein-beetje-off-piste-ver-buiten-comfortzone/
Foto: Baita Stella Alpina, Champoluc op Facebook